అంతర్గత విస్పోటనాల మధ్య
ఆలొచనలు చిద్రమవుతున్నాయి..
నా ప్రతి మౌనం లొనూ నీ సరాగాలే..

నీ నవ్వుల్లో ఇంకెన్ని సంద్రాల్ని వెదకాలో..!!

ఓ చిన్న విరామం కావాలి..
నన్ను కొంచం ఊపిరి తీసుకోనివ్వు..

ఒకే తీరం..రెందు అలలు.
సముద్రపు ఘోష ఇప్పుడిపుడె అర్థమవుతోంది..

భూమే కాదు...మనసూ గుండ్రమే ..
నీతో ప్రారంభమై, నీతొనే అంతమవుతోంది..

ఇక ప్రతీ ఉదయం..ప్రతి సంధ్యా..
నా తొలి కిరణం నీవౌతావు..

ఇలా నీతొ ఇంకెన్ని ఉషోదయాల్ని పంచుకుంటానో తెలీదు..

మౌనంగా ఓ శకం ముగుస్తుంది.. !!!